Μάρτυρας μιας θεάς από έβενο φτάνει στο αποκορύφωμά της, καλυμμένης με τη δική της ουσία. Αυτή η εξωτική ομορφιά επιδίδεται στην αυτοϊκανοποίηση, με αποκορύφο μια ένδοξη έκρηξη καυτού, πηχτού σπέρματος. Ένα αφιέρωμα στη μαύρη ομορφιά και το αχαλίνωτο πάθος.